Actuele kunst van alle tijden  

In de bijna 700 jaar geschiedenis van het gebouw hebben de verantwoordelijken van de Onze-Lieve-Vrouwekerk systematisch beroep gedaan op hedendaagse kunst om uitdrukking te geven aan hun geloof.

Metsijs’ beeldtaal in de zestiende en de barok van Rubens in de zeventiende eeuw waren even actueel als de neogotiek van de negentiende eeuw.

Als in de twintigste eeuw een kloof ontstaat tussen de wereld van de kunst en die van de Kerk, lijkt het even dat de Antwerpse kathedraal een schatkamer van oude kunst wordt zonder hedendaagse toevoegingen. Sinds de komst van Jan Fabres De man die het kruis draagt in 2015 is er echter een nieuw hoofdstuk begonnen in de vruchtbare relatie tussen evangelie en kunst. Zo is Corona van Javier Pérez een merkwaardige meerwaarde voor de Nood Godskapel.

Corona van Javier Pérez is een glazen doornenkroon op een rijkelijk kussen, gedragen door een fragiele metalen constructie. Het werk verwijst zowel naar het lijden van Christus als naar het doorbreken van het licht van zijn verrijzenis. Beide vormen ze een centraal element van de christelijke verkondiging. De kwetsbaarheid van het werk drukt uit hoe weinig evident deze blijde boodschap vandaag is. Ze levert zich als het ware over aan de individuele reactie van de persoon die ermee geconfronteerd wordt. Ofwel gooi je het geheel omver ofwel koester je het. Er lijkt geen tussenweg mogelijk.
Corona staat in de Nood Godskapel omdat daar zowel het lijden en de dood van Christus als zijn verrijzenis zo sterk aanwezig zijn. De link met het lijden vertaalt zich in de doornenkroon op het centrale glasraam. Als het licht het kunstwerk doet schitteren, verbindt het zich met het rechtse luik van de glasramen waar de opstanding van Christus verbeeld staat.